استقلال در اولین بازی خود در لیگ سیزدهم توانست در یک دیدار خارج از خانه به سه امتیاز با ارزش دست پیدا کند.
این سه امتیاز برای شاگردان قلعه نویی از آنجای با ارزش تر و شیرین تر شد که تیمشان در دقایق پایانی ساموئل هافبک خارجی خود را توسط داور اخراج شده دیدند،اما بعد از ده نفره شدن میل بردن و گرفتن 3 امتیاز در بین بازیکنان استقلال فروکش نکرد و در نهایت توانستند بازی را با گل دقیقه 89 فرهاد مجیدی به سود خود به پایان ببرند.
منتهی تحلیل کلی ما از عملکرد استقلال در این بازی شاید به دلیل آنکه یک قانون نانوشته برای تیمهای قلعه نویی نوشته شده و در بین اهالی فوتبال هر ساله عنوان میشود که آنهم عدم کسب نتایج مطلوب درهفته های ابتدایی تیم های این سرمربی می باشد،ممکن است زیاد درست و منطقی نباشد.
مع الوصف؛جدا از نتیجه پیروزی و کسب یک 3 امتیاز شیرین امیر قلعه نویی باید فکری اساسی برای مرکز میدان تیمش آنهم بازیکنی که قرار است جانشین جباری وظیفه توپ پخش کردن و بازی سازی را بر عهده بگیرد بکند!
در بازی استقلال مقابل تیم تبریزی نداشتن یک هافبک طراح و بازی ساز کاملا در ترکیب استقلال توی ذوق میزد! درواقع بازیکنانی چون ساموئل،پژمان نوری و حتی احمد جمشیدیان در آن دقایق کوتاه نتوانستند به خوبی  توپ ها را به درستی و موازی تقسیم کنند!
در نیمه اول آنقدر هافبکهای استقلال توپ های خود را به سمت راست و خسرو حیدری  می دادند که  عملا بازیکنان جناح چپ استقلال  در این نیمه بیکار شده بود و هیچ گونه عملکرد مثبتی از خود نشان ندادند!در نیمه دوم قضیه کاملا برعکس شده بود و تمام توپها به هاشم بیک زاده و کلا جناح چپ استقلال سرازیر شده بود و از خسرو حیدری یک بازیکن بیکار و کم اثر ساخته شده بود......